Nie wszyscy wiedzą, że wrzesień to miesiąc dziadków i babć. Wiemy natomiast, jaką rolę odgrywają oni w życiu każdego z nas.
Największą troską rodziców jest szczęście Ich dzieci. Dziadkowie często uczestniczą w wychowaniu dzieci swoich dzieci, czyli wnuków. Dzielą zmartwienia związane z ich rozwojem, czy wychowaniem.
Z reguły dziadkowie są jednymi z pierwszych, którzy dowiadują się że ich wnuk, czy też wnuczka ma autyzm, a to z kolei łączy się często z bólem, złością, zakłopotaniem lub wstydem. Należy pamiętać, że włączając się w wychowanie, mogą odegrać ważną rolę w procesie terapeutycznym i sami stać się jego ważnym elementem.
Oto kilka sugestii pomocy, którą mogą zaoferować dziadkowie:
· Zaproponuj opiekę nad wnukiem lub wnuczką, aby rodzice mogli poświęcić czas sobie nawzajem.
· Jeśli mieszkasz w oddaleniu od swoich wnuków, a Twoja sytuacja finansowa na to pozwala, zaoferuj opłatę wynajęcia profesjonalisty, z sugestią, aby rodzice wykorzystali ten czas dla siebie.
· Dokształcaj się i zachęcaj innych członków rodziny, aby czytali książki i brali udział w szkoleniach lub seminariach dotyczących autyzmu.
· Informuj swoich najbliższych o postępach swojego autystycznego wnuka.
· Spróbuj uczestniczyć w zajęciach lub terapii swojego wnuka. Naucz się właściwego podejścia i postępowania ze swoim wnukiem.
Możesz też wspierać swoje dorosłe dzieci (rodziców dziecka z autyzmem):
· Rozmawiaj z nimi. Nie ukrywaj swoich uczuć takich jak smutek, obawy i radości.
· Mów szczerze co czujesz przebywając ze swoimi autystycznymi wnukami.
· Pamiętaj, że masz prawo czuć się zmęczonym i sfrustrowanym.
· Wspieraj ich w podejmowani decyzji dotyczących wnuka. Pytaj o wyjaśnienia jeśli czegoś nie rozumiesz.
· Dziel się nadzieją ze swoją rodziną.
Wszystkim dziadkom i babciom dziękujemy za to, że są z nami i życzymy im wielu lat życia i miłości swoich dzieci i wnuków.
